In Zoetermeer kregen wij onderdak en een diner aangeboden door mijn oom en tante. Na het diner was het tijd om ons te gaan melden bij TVZM'77 (Toerfiets Vereniging Zoetermeer '77) voor het ophalen van onze startnummers (# 17). We hebben in de kantine nog een kop koffie gedronken en wat met andere deelnemers en vrijwilligers gekletst. Na de koffie terug naar ons logeeradres. Na nog een lekkere bak koffie, een borrel met een knabbeltje erbij was het langzaam aan tijd om ons bed op te zoeken.
Ik had zo lekker geslapen en werd heerlijk uitgerust om 7:30 wakker, om 8:00 stond er een uitgebreide ontbijt met een gekookt eitje op ons te wachten. Meteen mijn boterhammen voor die dag gesmeerd en toen was het tijd om naar de start te rijden. De avond te voren hadden we behoorlijk lopen zoeken naar TVZM'77, het was fijn dat we dit nu niet meer hoefde te doen.
Mijn tante en nichtje stonden al uitgedost met plofmuts en spandoek op ons te wachten toen wij aan kwamen rijden. Eerst naar binnen voor de briefing, deze was half in het Nederlands en half Engels voor de internationale deelnemers. We moesten vervolgens nog ruim een half uur wachten op het startschot. De tijd ging snel met het kletsen met andere deelnemers en het maken van foto's. Om 10:00 ging de horde los, wij werden uitgezwaaid en reden wij rustig achter het peloton aan Zoetermeer uit. Onze fietsvakantie zonder slaap was begonnen, ik had er zin in!
Zoetermeer - Middelburg, etappe 158km (158km). Binnen een half uurtje na de start kregen wij twee fikse buien op ons kop, dit had buienradar goed voorspeld. In Hellevoetsluis kwam de route op een paar meter langs het huis van een andere oom en tante van mij. Hier hebben we even een korte koffie break genomen en werden wij bij vertrek verwend met een pak snelle Jelles. Nog voordat we bij de Deltawerken kwamen was de geheime controle, ons eerste stempeltje werd gezet. Wij kregen een energiedrank en een reep voor de nodige energie om Middelburg te halen. Onderweg had Rob nog een "sorry, ik had u niet gezien!" momentje, of te wel hij lag onderste boven op een kruising na een klapzoen van een auto die uit een uitrit kwam. Op een kleine blauwe plek op z'n schouder en een hoop lelijke krassen op de zijkant van z'n fiets na leek het allemaal mee te vallen. Achteraf bleek de wielkast aan de binnenkant wel wat scheurtjes te vertonen, maar dan nog ... Als je op de racefiets had gezeten had z'n klapzoen toch heel anders kunnen aflopen. Na alle gegevens te hebben uitgewisseld onze reis weer voort gezet. Om 17:13 haalden wij ons stempeltje in Middelburg, nog net geen etenstijd maar nog 2,5 uur door fietsen op een lege maag was ook niet echt een optie. Dus we zijn even langs de AH gefietst voor een maaltijdsalade met een broodje, deze hebben we op een stoepje in de zon lekker opgegeten.
Middelburg - Ossendrecht, etappe 64km (221km). Deze etappe kwamen we langs veel bekende plekjes, hier hebben wij in 2012 met een groep fietsvrienden rond gefietst. Tegen de tijd dat we honger begonnen te krijgen was het nog maar een paar kilometer naar de controle, dat gaan we redden. Bij cafe Slijterij in Ossendrecht kregen we om 20:45 een stempeltje en bestelde wij koffie. Leo zat al in het cafe, hij lag net op ons voor. Hij kreeg soep geserveerd en die rook wel heel lekker, dat wilde wij ook wel. Dus kwamen er nog twee kommen soep met een verse kaasstengel op tafel. Vervolgens kreeg Leo een dubbele uitsmijter voorgezet, die zag er ook wel heel goed uit. Doe er maar twee:-) Nadat alles was genuttigd en afgerekend gingen wij weer op pad, het duister zal nu niet lang meer op zich laten wachten.
Ossendrecht - 's Hertogenbosch, etappe 104km (325km). We waren weer vol energie van dit heerlijke diner en hadden zin om de nacht in te rijden. Het fietst heerlijk in Noord-Brabant, mooie brede wegen en in de buiten gebieden weinig verkeer. Na een uur met verlichting te hebben gereden vond mijn net opgeladen accu het een geschikt moment om te overlijden. Dus na één uur in het donker rijden moest ik al over op mijn reserve accu, leuke uitdaging om hier 4 nachten mee te kunnen rijden. Deze etappe reden wij in de buurt van een andere rijder, wij waren de hele tijd aan het stuivertje wisselen. Af en toe hadden wij een cookiebreak om even de benen te strekken en dan kwam hij weer langs en snoepten hij graag een cookie mee. Volgens mij was het in Nispen dat wij voor een dichte spoorwegovergang stonden waar een goederentrein gewoon stil op het spoor stond. Mooi momentje om even de oogjes dicht te doen voor een powernap. Om 2:20 kwamen wij aan bij de controle en werden wij door hem getrakteerd op een kop koffie als dank voor de cookies:-) Dit was geen fijne plek om lang te blijven, hele ongure sfeer met bedelende dakloze en auto's vol met schreeuwende jong volwassenen waar een dikke wietdamp uit op steeg. Na de koffie direct weer weg, we rusten ergens anders wel even.
's Hertogenbosch - Eijsden, etappe 144km (469km). We vervolgden onze weg in het duister, Rob en ik rijden beide graag in de nacht. Dan is het lekker rustig op de weg en kan je echt (kilo)meters maken. De route kwam in Heeze zo goed als langs het huis van mijn zus. Ik had gezegd ergens tussen 6:00 en 8:00 daar aan te komen waaien voor een douche, een paar uurtjes slaap en een lekker ontbijt. Om 5:15 belde ik haar wakker om te zeggen dat wij voor de deur stonden, het tempo was er dus lekker in blijven zitten. Snel de accu aan de lader, onder de douche en snel op bed voor 4 uurtjes slaap. Om 9:30 werd ik gewekt door mijn zus, het ontbijt stond klaar op tafel. Mijn ouders waren ook naar Heeze gekomen om ons aan te moedigen, dat was heel erg leuk! Na een ontbijt met een ei erbij was het de hoogste tijd om weer te vertrekken en werden wij door de hele familie uitgezwaaid. We waren lekker uitgerust en gingen weer verder met onze fietsvakantie. Om 15:34 kwamen wij aan bij de Esso langs de snelweg, we moesten achter het hek onze fietsen parkeren omdat de doorgang echt veel te smal was voor onze velo's. We hebben onszelf op een ijsje getrakteerd om het behalen van dit stempeltje te vieren.
Eijsden - Drielandenpunt, etappe 38km (507km). Dit was de etappe waar ik het meest tegenop had gezien van te voren. Bijna alle hoogtemeters van de hele tour hadden ze in dit stukje van 38km gepropt. Maar als je gewoon blijft genieten van het uitzicht en af en toe gewoon even stil gaat staan om op adem te komen dan kom je er ook. Naar beneden ging het regelmatig boven de maximum snelheid en moest ik remmen om veilig te dalen, blij dat we dit niet in het donker hoefde te doen. De laatste grote klim was naar het drielandenpunt, we kwamen Leo tegen en hij vertelde dat de horeca gelegenheid waar we een stempeltjes moesten halen dicht was. Ondanks dit zijn we toch helemaal naar boven gereden, gewoon voor de eer. Toen we boven waren kreeg ik echt een hongerklop, ik begon een beetje te trillen op m'n benen. Snel een druivensuiker naar binnen en alsof ik door de duivel werd achtervolgd naar Vijlen gescheurd.
Drielandenpunt - Vijlen, etappe 6km (513km). Hier zou eten voor ons klaar staan bij het Fiets en Wandelcafe! En jawel hoor, een goed gevuld dampend bord met spaghetti en een XL glas koude cola erbij. Wat een heerlijkheid, hier kan je toch zo dankbaar voor zijn! Na het eten heb ik snel even een douche genomen en een vers setje kleding aangetrokken. Nog even een kopje koffie en dan is het tijd om de avond weer in te rijden.
Vijlen - Roermond, etappe 59km (572km). Na de controle kregen wij nog twee serieuze klimmen voor onze kiezen, de laatste (11%) bij Simpelveld ben ik gaan lopen. Ik had mijn achillespees nog langer nodig de komende dagen en ik was mij zeer bewust van zijn aanwezigheid in mijn rechter been. Rob heeft het helemaal tot de top gehaald zonder te lopen! De beloning was weer een schittert uitzicht gevolgd door een prachtige zonsondergang. De benzinepomp waar we moesten stempelen was aanzienlijk gastvrijer dan die in Ossendrecht en om 23:45 was het tijd voor een kop koffie om energie uit te putten om de tweede nacht door te gaan halen.
Roermond - Arnhem, etappe 102km (674km). Het fietspad langs de eindeloos lange weg naar Arnhem was niet heel breed en slingerde ook een beetje. Dit vereiste best wat concentratie om alles op de rit te houden, we konden elkaar ook niet aflossen van het kopwerk omdat we elkaar niet konden inhalen. Afgezien daar van was het weer een goeie nachtrit! Als je zo 's nachts door al die dorpen heen rijd weet je op een gegeven moment echt niet meer waar je bent. Je rijd puur op het paarse lijntje op het schermpje van je GPS en af en toe komt er iets bekend voor. Om 6:01 hadden wij de controle in Arnhem bereikt en we waren echt toe aan een schoonheidsslaapje.
Arnhem - Hengelo, etappe 91km (765km). Het idee was om na het verlaten van Arnhem een paar mooie bomen op te zoeken en onze hangmatten op te hangen. Maar je raad het al, geen boom te vinden daar langs die rivierdijk. Wel bij mensen in de voortuin, maar dat is wel een beetje raar voor die mensen als ze hun gordijnen 's morgens open doen en wij hangen daar te slapen. Dus plan B, de dijk af gereden in een stoppelveldje en de fietsen als windscherm neergezet. Slaapzakjes op een rescue blanket uitgespreid en heerlijk 2,5 uur liggen slapen in het zonnetje. Maar toen was het weer tijd om in te pakken en door te gaan, we moesten nog n stukje vandaag. Om 14:40 kwamen we bij de controle, ik herkende deze plek die zat ook in een brevet dat ik ooit eens heb gereden.
Hengelo - Zwolle, etappe 85km (850km). Op naar Zwolle, de plek waar we op een lekker diner konden rekenen. De vaart ging erin en we begaven ons op bekend terrein, dit stuk zal ook in onze 400km kwalificatie rit die wij in mei hadden verreden. Onderweg had ik contact met mijn vriendin in Zwolle, zij wilde naar de controlepost komen om ons aan te moedigen. We kwamen om 19:45 bij de controlepost, mijn vriendin kwam ook net aanrijden met oma en zoon in haar kielzog. Op de controlepost waren er nog meer deelnemers, die waren ondertussen iets minder enthousiast over de tocht. Rob en ik babbelde met iedereen en waren echt aan het genieten van deze tocht. Zelfs de vrijwilligers vroegen zich af of er iets in die wilde bosbessen had gezeten die Rob had gevonden:-) Na een heerlijke pasta maaltijd, een douche en een schoon setje kleding was het tijd voor de volgende etappe. Miranda had nog allemaal lekkers voor ons meegenomen en onze voorraad werd weer goed gevuld. En weg waren we weer, op naar Emmen.
Zwolle - Emmen, etappe 86km (936km). Via de dijk langs de Overijsselse Vecht verdween Zwolle rap uit onze achteruitkijkspiegels. Het duister kwam weer en de lichten moesten voor de derde nacht in rij weer ontstoken worden. Gelukkig hield mijn reserve accu het heel goed vol en gaf het metertje aan dat er nog 3/5 bolletjes spanning was. Het was een makkelijke route en we namen beurtelings de kop, volgen kost toch minder energie. Je hoeft de route niet in de gaten te houden en je volgt gewoon het tempo van de voorste. Ons treintje liep lekker en wij genoten nog steeds! Om 1:46 kwamen wij in Emmen aan, snel stempelen en weer verder.
Emmen - Assen, etappe 39km (975km). Het idee was om na Emmen ergens te gaan slapen. Niet ver buiten Emmen kwamen we in een bouwput terecht langs een kanaal. We waren beide best moe en hadden slaap nodig, dus besloten we om niet te gaan onderzoeken of we er langs konden. Op de kaart zag ik dat er verderop een bos was. Een bos betekend bomen, en bomen betekend hangmatplek, en hangmatplek betekend .... slapen!!! Met een zaklamp op het bos gericht 3 mooie bomen uitgekozen en daar onze hangmatten tussen gehangen. Kookwekker op 4 uurtjes gezet en m'n slaapzak in gegleden, ik weet nog dat ik tegen Rob zei "begint het nu te regenen?" Maar nog voordat Rob antwoord kon geven was ik al in slaap gevallen. Bij het ontwaken was het alweer licht geworden en kwam de eerste forens voorbij gefietst. Goedemorgen, goedemorgen. Snelle alle spullen weer opgeborgen en de laatste kilometers naar Assen weggetrapt. Om 9:15 kwamen wij aan bij de Esso, lekker broodje en een kop koffie en dan zijn we weer klaar voor vertrek.
Assen - Groningen, etappe 26km (1001km). Dit was wel een van de saaiste etappe's, rechtdoor rechtdoor rechtdoor. Het was gewoon saai! Onderweg bij een sluis hebben we heerlijk staan picknicken in het zonnetje en hebben we een opa met zijn kleinzoon enthousiast gemaakt over onze fietsen. We hadden hier makkelijk een hele tijd kunnen blijven zitten en bootjes kijken. Maar dat bewaren we voor een andere keer, we moeten weer door. Om 11:02 kwamen we in Groningen aan, hier zijn we na een babbeltje met de kassamedewerker en een natje en een droogje weer vertrokken.
Groningen - Leeuwarden, etappe 68km (1069km). Dit was kwa kilometers niet zo'n grote etappe, maar door al die kanalen waar we langs reden was het oneindig. Om 15:26 reden we het Esso station binnen in Leeuwarden, weer een stempeltje gescoord.
Leeuwarden - Hoorn, etappe 108km (1177km). We moesten nu even goed nadenken over de volgende etappe, we zouden op de afsluitdijk en in Noord Holland niet aan eten kunnen komen. Dus we hebben de eerste de beste puber van z'n brommer geplukt en gevraagd waar de McDonalds was. In een lichte miezer regen reden wij er naartoe. Tijdens het eten ging het buiten harder regenen, dit motiveerde niet echt om op te staan en weer verder te rijden. Maar op een gegeven moment moet je wel en moet je even tegen jezelf zeggen dat je dit doet omdat je 't leuk vind:-) Gelukkig klaarde het weer een beetje op en voordat we in Franeker waren was het alweer droog. Onderweg kreeg ik mijn tweede lekke band, natuurlijk net nadat ik door een dikke paardenvijg was gereden:-( Met mijn operatie-handschoentjes aan en mijn neus dicht een minuscuul stukje glas uit mijn buitenband gepeuterd. Op de afsluitdijk voerden de vogels een live vliegshow voor ons op, er was continu iets te zien. Het stuk van Den Oever naar Medemblik is 20km rechtdoor, we hebben gejuigd om het feit dat er weer in een bocht in de weg zat:-) Vanaf Medemblik tot Hoorn wisten de weergoden niet zo goed of ze het nu wel of niet wilde laten regenen, aan/uit aan/uit aan/uit. Het regende licht toen wij om 22:42 in Hoorn aan kwamen, hier kregen we een warme maaltijd. Na een douche kregen wij een plaatsje in de slaapzaal aangewezen. Na 3,5 uur heerlijk geslapen te hebben, terwijl het buiten noodweer was geweest, was het tijd om te vertrekken.
Hoorn - Almere, etappe 81km (1258km). Tot Enkhuizen was er nog een licht miezer, maar niets om over naar huis te schrijven. In het donker knalde wij de Houtribdijk over al speculerend over wat voor lichten wij aan de overkant voor het water toch zagen ging het snel. In de schemer kreeg Rob nog een lekke band, lekker even een rustmomentje:-) En hop weer verder, deze weg kunnen we blindelings rijden tot Almere. We zijn er voor ons gevoel al bijna, nog maar 200km. Om 7:50 reden wij de Esso van Almere binnen, hier een heerlijk stokbrood omelet met spek en een XL koffie genomen. Kom ik nog een collega van de OK tegen die net uit de nachtdienst kwam en nog even moest tanken. Ik was te moe voor een zinnig gesprek en hij gelukkig ook:-)
Almere - Utrecht, etappe 46km (1304km). Dit was een gekke etappe, op 5 kilometer van m'n huis gereden maar de verleiding kunnen weerstaan om af te slaan. Het stuk bij de Lage Vuurse blijft één van mijn favorieten, heerlijk door de bossen knallen. Dit voelt echt als fietsen in m'n achtertuin! We kwamen om 10:52 bij de stempelpost in Utrecht, en het was weer de hoogste tijd voor een ijsje.
Utrecht - Amsterdam, etappe 44km (1348km). Bij vertrek mijn tante en collega ingeseind dat we over een uurtje in Breukelen zouden zijn. Mijn tante stond in Breukelen langs de kant van de weg om ons aan te moedigen. Zij had verse filterkoffie en wat lekkers bij zich, kijk dat is pas verwennerij. Mijn collega kon het plekje niet zo snel vinden en zou probeerde ons langs de route te vinden. Na al dat lekkers weer op weg richting Amsterdam, het lukt maar niet om mijn collega op de route te treffen. Om 13:59 waren wij in Amsterdam bij het Olympisch stadion en wie stapt er een halve minuut later achter mij van haar fiets? Mijn collega! Was echt super leuk om haar te zien en te spreken. Het begon nu langzaam door te dringen dat wij toch wel bezig waren met iets bijzonders.
Amsterdam - Haarlem, etappe 18km (1366km). Bij vertrek uit Amsterdam mijn collega die in Haarlem woont geapp'd. Het was een leuke verrassende route naar Haarlem, deze kende ik nog niet. Mijn collega zou ons naar Leiden begeleiden. Bij aankomst in Haarlem bij de Total om 15:13 was zijn energie niveau skyhigh in vergelijking met die van ons. Even chill man, laat mij even rustig nadenken dat gaat niet zo snel meer vandaag. Eerst een stempeltje en dan wil ik met je op de foto:-)
Haarlem - 's Gravenhage, etappe 50km (1416km). Na het stempeltje hebben we nog wat fris gedronken en chips gegeten en we gingen nu met z'n drieën op weg. Zo midden op de dag niet echt een pretje om door het centrum van Haarlem te moeten fietsen, warm en druk en veel stoplichten. Maar het duurde niet lang voordat we de Leidsetrekvaart hadden bereikt. Ondanks dat wij al 4 dagen onderweg waren lag ons tempo toch echt te hoog voor mijn collega en moest hij afhaken. Ik wilde het tempo erin houden, ik begon de stal te ruiken nog maar 60km te gaan. Rob kreeg een mega dip en had wat mentale ondersteuning nodig. Niet aan je voeten denken, gewoon een liedje zingen. Toen wij bij Wassenaar in de buurt reden werd ik gebeld door mijn oom uit Zoetermeer met de vraag hoe laat wij dachten te finishen. Ik schatte ergens rond 18:45, ze zouden een feestmaal voor ons gaan bereiden. Dat gaf natuurlijk weer extra motivatie voor de laatste loodjes. Om 18:10 waren we bij de BP in Den Haag, nog even een wrap en een koude cola voor de laatste kilometers naar binnen werken.
's Gravenhage - Zoetermeer, etappe 11km (1427km). Echt, echt, echt de laatste etappe! Niet te geloven, maar hier reden we dus fout na een bijna foutloze rit. Het zal de vermoeidheid zijn geweest of was het toch het chaotische verkeer in Den Haag dat ons op het verkeerde been had gezet. Maar druk maken is zonde van je energie, dus gewoon weer terug naar het lijntje gereden. Het einde kwam steeds dichterbij en de tamtam had z'n werk goed gedaan. De felicitatie app'jes kwamen net voor de eindstreep al binnen. Mijn maffe nicht en tante met hun plofmutsen stond ons weer op te wachten! Wat een onthaal, wat een feest!!! M'n nichtje heeft mijn allerlaatste stempeltje voor mij gehaald en onze finish tijd keurig genoteerd, 19:00.
In totaal 1430km gefietst in 4 dagen en 9 uur (105:00 uur), met een bewogen gemiddelde van 21.7km/u. Het is niet gelukt om laatste te worden, maar ik ben wel de eerste en enige vrouw die de DCT heeft uitgereden:-) We hebben echt enorm genoten van deze rit, het voelde niet als een hele bijzondere prestatie die we neer hebben gezet. We zijn gewoon lekker op fietsvakantie geweest, maar dan zonder slaap. Over 4 jaar weer?? Ik zeg doen!
Ossendrecht - 's Hertogenbosch, etappe 104km (325km). We waren weer vol energie van dit heerlijke diner en hadden zin om de nacht in te rijden. Het fietst heerlijk in Noord-Brabant, mooie brede wegen en in de buiten gebieden weinig verkeer. Na een uur met verlichting te hebben gereden vond mijn net opgeladen accu het een geschikt moment om te overlijden. Dus na één uur in het donker rijden moest ik al over op mijn reserve accu, leuke uitdaging om hier 4 nachten mee te kunnen rijden. Deze etappe reden wij in de buurt van een andere rijder, wij waren de hele tijd aan het stuivertje wisselen. Af en toe hadden wij een cookiebreak om even de benen te strekken en dan kwam hij weer langs en snoepten hij graag een cookie mee. Volgens mij was het in Nispen dat wij voor een dichte spoorwegovergang stonden waar een goederentrein gewoon stil op het spoor stond. Mooi momentje om even de oogjes dicht te doen voor een powernap. Om 2:20 kwamen wij aan bij de controle en werden wij door hem getrakteerd op een kop koffie als dank voor de cookies:-) Dit was geen fijne plek om lang te blijven, hele ongure sfeer met bedelende dakloze en auto's vol met schreeuwende jong volwassenen waar een dikke wietdamp uit op steeg. Na de koffie direct weer weg, we rusten ergens anders wel even.
's Hertogenbosch - Eijsden, etappe 144km (469km). We vervolgden onze weg in het duister, Rob en ik rijden beide graag in de nacht. Dan is het lekker rustig op de weg en kan je echt (kilo)meters maken. De route kwam in Heeze zo goed als langs het huis van mijn zus. Ik had gezegd ergens tussen 6:00 en 8:00 daar aan te komen waaien voor een douche, een paar uurtjes slaap en een lekker ontbijt. Om 5:15 belde ik haar wakker om te zeggen dat wij voor de deur stonden, het tempo was er dus lekker in blijven zitten. Snel de accu aan de lader, onder de douche en snel op bed voor 4 uurtjes slaap. Om 9:30 werd ik gewekt door mijn zus, het ontbijt stond klaar op tafel. Mijn ouders waren ook naar Heeze gekomen om ons aan te moedigen, dat was heel erg leuk! Na een ontbijt met een ei erbij was het de hoogste tijd om weer te vertrekken en werden wij door de hele familie uitgezwaaid. We waren lekker uitgerust en gingen weer verder met onze fietsvakantie. Om 15:34 kwamen wij aan bij de Esso langs de snelweg, we moesten achter het hek onze fietsen parkeren omdat de doorgang echt veel te smal was voor onze velo's. We hebben onszelf op een ijsje getrakteerd om het behalen van dit stempeltje te vieren.
Eijsden - Drielandenpunt, etappe 38km (507km). Dit was de etappe waar ik het meest tegenop had gezien van te voren. Bijna alle hoogtemeters van de hele tour hadden ze in dit stukje van 38km gepropt. Maar als je gewoon blijft genieten van het uitzicht en af en toe gewoon even stil gaat staan om op adem te komen dan kom je er ook. Naar beneden ging het regelmatig boven de maximum snelheid en moest ik remmen om veilig te dalen, blij dat we dit niet in het donker hoefde te doen. De laatste grote klim was naar het drielandenpunt, we kwamen Leo tegen en hij vertelde dat de horeca gelegenheid waar we een stempeltjes moesten halen dicht was. Ondanks dit zijn we toch helemaal naar boven gereden, gewoon voor de eer. Toen we boven waren kreeg ik echt een hongerklop, ik begon een beetje te trillen op m'n benen. Snel een druivensuiker naar binnen en alsof ik door de duivel werd achtervolgd naar Vijlen gescheurd.
Drielandenpunt - Vijlen, etappe 6km (513km). Hier zou eten voor ons klaar staan bij het Fiets en Wandelcafe! En jawel hoor, een goed gevuld dampend bord met spaghetti en een XL glas koude cola erbij. Wat een heerlijkheid, hier kan je toch zo dankbaar voor zijn! Na het eten heb ik snel even een douche genomen en een vers setje kleding aangetrokken. Nog even een kopje koffie en dan is het tijd om de avond weer in te rijden.
Vijlen - Roermond, etappe 59km (572km). Na de controle kregen wij nog twee serieuze klimmen voor onze kiezen, de laatste (11%) bij Simpelveld ben ik gaan lopen. Ik had mijn achillespees nog langer nodig de komende dagen en ik was mij zeer bewust van zijn aanwezigheid in mijn rechter been. Rob heeft het helemaal tot de top gehaald zonder te lopen! De beloning was weer een schittert uitzicht gevolgd door een prachtige zonsondergang. De benzinepomp waar we moesten stempelen was aanzienlijk gastvrijer dan die in Ossendrecht en om 23:45 was het tijd voor een kop koffie om energie uit te putten om de tweede nacht door te gaan halen.
Roermond - Arnhem, etappe 102km (674km). Het fietspad langs de eindeloos lange weg naar Arnhem was niet heel breed en slingerde ook een beetje. Dit vereiste best wat concentratie om alles op de rit te houden, we konden elkaar ook niet aflossen van het kopwerk omdat we elkaar niet konden inhalen. Afgezien daar van was het weer een goeie nachtrit! Als je zo 's nachts door al die dorpen heen rijd weet je op een gegeven moment echt niet meer waar je bent. Je rijd puur op het paarse lijntje op het schermpje van je GPS en af en toe komt er iets bekend voor. Om 6:01 hadden wij de controle in Arnhem bereikt en we waren echt toe aan een schoonheidsslaapje.
Arnhem - Hengelo, etappe 91km (765km). Het idee was om na het verlaten van Arnhem een paar mooie bomen op te zoeken en onze hangmatten op te hangen. Maar je raad het al, geen boom te vinden daar langs die rivierdijk. Wel bij mensen in de voortuin, maar dat is wel een beetje raar voor die mensen als ze hun gordijnen 's morgens open doen en wij hangen daar te slapen. Dus plan B, de dijk af gereden in een stoppelveldje en de fietsen als windscherm neergezet. Slaapzakjes op een rescue blanket uitgespreid en heerlijk 2,5 uur liggen slapen in het zonnetje. Maar toen was het weer tijd om in te pakken en door te gaan, we moesten nog n stukje vandaag. Om 14:40 kwamen we bij de controle, ik herkende deze plek die zat ook in een brevet dat ik ooit eens heb gereden.
Hengelo - Zwolle, etappe 85km (850km). Op naar Zwolle, de plek waar we op een lekker diner konden rekenen. De vaart ging erin en we begaven ons op bekend terrein, dit stuk zal ook in onze 400km kwalificatie rit die wij in mei hadden verreden. Onderweg had ik contact met mijn vriendin in Zwolle, zij wilde naar de controlepost komen om ons aan te moedigen. We kwamen om 19:45 bij de controlepost, mijn vriendin kwam ook net aanrijden met oma en zoon in haar kielzog. Op de controlepost waren er nog meer deelnemers, die waren ondertussen iets minder enthousiast over de tocht. Rob en ik babbelde met iedereen en waren echt aan het genieten van deze tocht. Zelfs de vrijwilligers vroegen zich af of er iets in die wilde bosbessen had gezeten die Rob had gevonden:-) Na een heerlijke pasta maaltijd, een douche en een schoon setje kleding was het tijd voor de volgende etappe. Miranda had nog allemaal lekkers voor ons meegenomen en onze voorraad werd weer goed gevuld. En weg waren we weer, op naar Emmen.
Zwolle - Emmen, etappe 86km (936km). Via de dijk langs de Overijsselse Vecht verdween Zwolle rap uit onze achteruitkijkspiegels. Het duister kwam weer en de lichten moesten voor de derde nacht in rij weer ontstoken worden. Gelukkig hield mijn reserve accu het heel goed vol en gaf het metertje aan dat er nog 3/5 bolletjes spanning was. Het was een makkelijke route en we namen beurtelings de kop, volgen kost toch minder energie. Je hoeft de route niet in de gaten te houden en je volgt gewoon het tempo van de voorste. Ons treintje liep lekker en wij genoten nog steeds! Om 1:46 kwamen wij in Emmen aan, snel stempelen en weer verder.
Emmen - Assen, etappe 39km (975km). Het idee was om na Emmen ergens te gaan slapen. Niet ver buiten Emmen kwamen we in een bouwput terecht langs een kanaal. We waren beide best moe en hadden slaap nodig, dus besloten we om niet te gaan onderzoeken of we er langs konden. Op de kaart zag ik dat er verderop een bos was. Een bos betekend bomen, en bomen betekend hangmatplek, en hangmatplek betekend .... slapen!!! Met een zaklamp op het bos gericht 3 mooie bomen uitgekozen en daar onze hangmatten tussen gehangen. Kookwekker op 4 uurtjes gezet en m'n slaapzak in gegleden, ik weet nog dat ik tegen Rob zei "begint het nu te regenen?" Maar nog voordat Rob antwoord kon geven was ik al in slaap gevallen. Bij het ontwaken was het alweer licht geworden en kwam de eerste forens voorbij gefietst. Goedemorgen, goedemorgen. Snelle alle spullen weer opgeborgen en de laatste kilometers naar Assen weggetrapt. Om 9:15 kwamen wij aan bij de Esso, lekker broodje en een kop koffie en dan zijn we weer klaar voor vertrek.
Assen - Groningen, etappe 26km (1001km). Dit was wel een van de saaiste etappe's, rechtdoor rechtdoor rechtdoor. Het was gewoon saai! Onderweg bij een sluis hebben we heerlijk staan picknicken in het zonnetje en hebben we een opa met zijn kleinzoon enthousiast gemaakt over onze fietsen. We hadden hier makkelijk een hele tijd kunnen blijven zitten en bootjes kijken. Maar dat bewaren we voor een andere keer, we moeten weer door. Om 11:02 kwamen we in Groningen aan, hier zijn we na een babbeltje met de kassamedewerker en een natje en een droogje weer vertrokken.
Groningen - Leeuwarden, etappe 68km (1069km). Dit was kwa kilometers niet zo'n grote etappe, maar door al die kanalen waar we langs reden was het oneindig. Om 15:26 reden we het Esso station binnen in Leeuwarden, weer een stempeltje gescoord.
Leeuwarden - Hoorn, etappe 108km (1177km). We moesten nu even goed nadenken over de volgende etappe, we zouden op de afsluitdijk en in Noord Holland niet aan eten kunnen komen. Dus we hebben de eerste de beste puber van z'n brommer geplukt en gevraagd waar de McDonalds was. In een lichte miezer regen reden wij er naartoe. Tijdens het eten ging het buiten harder regenen, dit motiveerde niet echt om op te staan en weer verder te rijden. Maar op een gegeven moment moet je wel en moet je even tegen jezelf zeggen dat je dit doet omdat je 't leuk vind:-) Gelukkig klaarde het weer een beetje op en voordat we in Franeker waren was het alweer droog. Onderweg kreeg ik mijn tweede lekke band, natuurlijk net nadat ik door een dikke paardenvijg was gereden:-( Met mijn operatie-handschoentjes aan en mijn neus dicht een minuscuul stukje glas uit mijn buitenband gepeuterd. Op de afsluitdijk voerden de vogels een live vliegshow voor ons op, er was continu iets te zien. Het stuk van Den Oever naar Medemblik is 20km rechtdoor, we hebben gejuigd om het feit dat er weer in een bocht in de weg zat:-) Vanaf Medemblik tot Hoorn wisten de weergoden niet zo goed of ze het nu wel of niet wilde laten regenen, aan/uit aan/uit aan/uit. Het regende licht toen wij om 22:42 in Hoorn aan kwamen, hier kregen we een warme maaltijd. Na een douche kregen wij een plaatsje in de slaapzaal aangewezen. Na 3,5 uur heerlijk geslapen te hebben, terwijl het buiten noodweer was geweest, was het tijd om te vertrekken.
Hoorn - Almere, etappe 81km (1258km). Tot Enkhuizen was er nog een licht miezer, maar niets om over naar huis te schrijven. In het donker knalde wij de Houtribdijk over al speculerend over wat voor lichten wij aan de overkant voor het water toch zagen ging het snel. In de schemer kreeg Rob nog een lekke band, lekker even een rustmomentje:-) En hop weer verder, deze weg kunnen we blindelings rijden tot Almere. We zijn er voor ons gevoel al bijna, nog maar 200km. Om 7:50 reden wij de Esso van Almere binnen, hier een heerlijk stokbrood omelet met spek en een XL koffie genomen. Kom ik nog een collega van de OK tegen die net uit de nachtdienst kwam en nog even moest tanken. Ik was te moe voor een zinnig gesprek en hij gelukkig ook:-)
Almere - Utrecht, etappe 46km (1304km). Dit was een gekke etappe, op 5 kilometer van m'n huis gereden maar de verleiding kunnen weerstaan om af te slaan. Het stuk bij de Lage Vuurse blijft één van mijn favorieten, heerlijk door de bossen knallen. Dit voelt echt als fietsen in m'n achtertuin! We kwamen om 10:52 bij de stempelpost in Utrecht, en het was weer de hoogste tijd voor een ijsje.
Utrecht - Amsterdam, etappe 44km (1348km). Bij vertrek mijn tante en collega ingeseind dat we over een uurtje in Breukelen zouden zijn. Mijn tante stond in Breukelen langs de kant van de weg om ons aan te moedigen. Zij had verse filterkoffie en wat lekkers bij zich, kijk dat is pas verwennerij. Mijn collega kon het plekje niet zo snel vinden en zou probeerde ons langs de route te vinden. Na al dat lekkers weer op weg richting Amsterdam, het lukt maar niet om mijn collega op de route te treffen. Om 13:59 waren wij in Amsterdam bij het Olympisch stadion en wie stapt er een halve minuut later achter mij van haar fiets? Mijn collega! Was echt super leuk om haar te zien en te spreken. Het begon nu langzaam door te dringen dat wij toch wel bezig waren met iets bijzonders.
Amsterdam - Haarlem, etappe 18km (1366km). Bij vertrek uit Amsterdam mijn collega die in Haarlem woont geapp'd. Het was een leuke verrassende route naar Haarlem, deze kende ik nog niet. Mijn collega zou ons naar Leiden begeleiden. Bij aankomst in Haarlem bij de Total om 15:13 was zijn energie niveau skyhigh in vergelijking met die van ons. Even chill man, laat mij even rustig nadenken dat gaat niet zo snel meer vandaag. Eerst een stempeltje en dan wil ik met je op de foto:-)
's Gravenhage - Zoetermeer, etappe 11km (1427km). Echt, echt, echt de laatste etappe! Niet te geloven, maar hier reden we dus fout na een bijna foutloze rit. Het zal de vermoeidheid zijn geweest of was het toch het chaotische verkeer in Den Haag dat ons op het verkeerde been had gezet. Maar druk maken is zonde van je energie, dus gewoon weer terug naar het lijntje gereden. Het einde kwam steeds dichterbij en de tamtam had z'n werk goed gedaan. De felicitatie app'jes kwamen net voor de eindstreep al binnen. Mijn maffe nicht en tante met hun plofmutsen stond ons weer op te wachten! Wat een onthaal, wat een feest!!! M'n nichtje heeft mijn allerlaatste stempeltje voor mij gehaald en onze finish tijd keurig genoteerd, 19:00.
In totaal 1430km gefietst in 4 dagen en 9 uur (105:00 uur), met een bewogen gemiddelde van 21.7km/u. Het is niet gelukt om laatste te worden, maar ik ben wel de eerste en enige vrouw die de DCT heeft uitgereden:-) We hebben echt enorm genoten van deze rit, het voelde niet als een hele bijzondere prestatie die we neer hebben gezet. We zijn gewoon lekker op fietsvakantie geweest, maar dan zonder slaap. Over 4 jaar weer?? Ik zeg doen!
Een week na de finish stond ik ook nog in het WeesperNieuws met een leuk stukje.
